සඳ කිනිති, ගිනියම් ඉර අතරේ අප...

කළා කෘතියක පොඩි පොඩි කොටස් තුලින් වෙන වෙනම රස ජනිත වෙන්ට පුළුවන්. ඒ වගෙම කොටසක් වෙනම ගෙන රස විඳින්න/ කතා කරන්නත් ඇහැකි කියල... පුරාණ පඬිවරයෙක් අටපට්ටමට කියල තිව්න ☺️. ඔය සමහරු කියන්නෙ ආන් අර සිංදුවේ බටනලා part එක මරු, අර film ඒකෙ fight සීන් ටික මරු කියල...

 

ඒ වගෙ ලක්ෂ්මන් විජේසේකරගෙ 'සඳ කිනිති නැමී' කියන ගීතය අහද්දි එකපාරටම දෙවැනි පද පේළිය එක්ක වෙනස් අදහසක මයෙ ඔලුවට ආව. ඒ හන්ද මේ පෝස්ටුව ඒ ගීයෙ සම්පූර්ණ පද රචනාවත් සමග අදාළත්වයක් නැති වග කරුණාවෙන් තකන්න 😁

 

 " ඔබෙ නෙතට එබී මගෙ නෙතද සදා සොයයි සේයාව මගේ "

 

ආදර සම්බන්ධයෙදී අපේ ආදරය අනෙකාට කියන්නද වඩා කැමති, නැතිනං එයා තමුන්ට ආදරේ කියල කියනවටද... වඩා කැමති?

 

ආදරේ කියන්නෙ ක්‍රියා පදයක්ය කියල අපේ උන්දලාම පාරම්බෑවට මොකද අපි වැඩිපුර කැමති එය ලබන්ට. ලැබෙනව කියල දැනෙනවට. එහෙම නෙ?. ඒක නිසා වෙන්න ඇති සම්බන්ධයක් පටන්ගත්ත ගමනෙ ඉඳල අනිකාගෙන් අහන්නෙ, මැසේජ් කරන්නෙ... ඔයා මට ආදරේ නේද කියල.

 

ඒ විතරක්ද... අඳින ඇඳුම තමන් කැමති එකක් වෙනව නම්, කොන්ඩේ පීරන, යන- එන තැන, ආශ්‍රය කරන අය, එකී මෙකී නොකී බොහෝ දේ තමන් කැමති සීමාවේ ඉඳන් අනෙකා අතින් සිදුවෙනව නම් අපි හරි කැමතියි!

 

අයිතිය කියමින් නීතිය, සමාජය ඉස්සරහ උත්සව ශ්‍රීයෙන් විවාහ වෙන්නෙත් ඉතින් ඒක නිසාම නෙ. (පහුව කෙහෙවලු පටලගන්න එකනං වෙනම දෙයක් 😄)

 

ඉතිං එහෙව් ආත්මාර්ථකාමී අපි අතරින් පිරිසිඳු, සුරම්‍යය ආදරයක් බොහොම දුරද මන්ද.

ඔය එක දේව කතාවකත් මං අහල තියෙනව... මුලින්ම තනි කෙනෙක් මවල පස්සෙ ඒ තනි අය අර්ධ දෙකක් කරාය. ඒකයි මේ ආදරය කියා කියා තමන්ගෙ අනික් අර්ධය හොයාගෙන යන්නෙ කියල.

 

ඒ වගෙම කියවපු එක වෛදික යෝගියෙක්ගෙ අදහසක සඳහන් වෙලා තිව්න 'තම සාරය සෙවීම තමයි මිනිසාගේ පරමාර්ථය විය යුත්තෙ/ වෙන්නෙ' කියල.

එහෙම බැලුවම... අපි භාහිර දේවල් වලින් දකින්න හදන්නෙත්, හොයන්නෙත් තමාවමද?

 

" ඔබෙ නෙතට එබී මගෙ නෙතද සදා සොයයි සේයාව මගේ ..."

 

මේ අදහසම ද මන්ද සේනක බටගොඩගේ 'අපි කවුරුද?' පද පේළියේ තියෙන්නෙත් කියල හිතුන ඒ සිංදුව ඇහෙද්දි

 

 

සීසීකඩ විසිරුනු සිතිවිලි

දියබුබුලේ නලියන පෙනකැටි වාගේ

හුදකලාවෙ තනිවී සිටියම

සිහින ආකරේක වැටුනා වාගේ

නිමක් නෑ...

 

මෙහොතින් මොහොතට ගෙවනා කාලය

දැනෙවා කාටත් එක විදිහට

ගිනියම් ඉර.. සඳ සිසිලස..

අතරේ හොයනව හොයනව මේ අපි කවුරුද

ගීයකි ලොව.. සිතුවම් කල..

 

අතරේ අහනවා බලනව මේ අපි කවුරුද

 

ඉර බැසයන ගොම්මන් යාමේ

තරු එක දෙක දිලිසෙන කළු ආකාසේ

ගලා හැලෙන රිද්මේ නැහැවි

ඇදී යන්නෙ ඈතින් ඈතට පාවි.. සුලග සේ...

 

මොහොතට මොහොතට ගෙවනා කාලය

දැනෙවා කාටත් එක විදිහට

ගිනියම් ඉර.. සඳ සිසිලස..

අතරේ හොයනව හොයනව මේ අපි කවුරුද

 

ඕ.. ගිනියම් ඉර.. සඳ සිසිලස..

අතරේ හොයනව හොයනව මේ අපි කවුරුද