මොකටද මුත්තේ මෙහෙම වෙන්නෙ...

 

හීන් සංදියේ ඇහුණ සිංදුවක්, අහම්බෙන් වාගේ ආයෙම ඇහුණ/ ඇහුව. ඇහුවා නෑහුවා මොකෝ ආයෙම අහන්නය කියලා හැමෝටම...  මේම පෝස්ටුවවේ දාන්න හිතුණ.

 

පරිසරය, ගහ කොළයට, සතා සීපාවට ආදරය කරන කෙනා, ඒ කියන්නෙ සොබාදම් මාතාවට ආදරය කරන මිනිහා වඩා යහපත් කෙනෙක්ය කියලා කියනවා නෙ. හැබැයි ඒ කියන්නේ පේස් බුක්, සමාජමාධ්‍යය ආදියෙන් ‘පරිසරය’ ගැන වැල්බයිලා ගහන කාණ්ඩය හැර වෙන්ට ඇති. කොහොමින් උනත් ඉතින් ඉදිරි කාලයේ අපි ජීවත් වෙන පරිසරේ තියෙන සොබා සෞන්දර්ය විඳ ගන්න වෙන්නෙ ඉතිහාස කතා පොත් වලින්දෝ කියලා තමයි සැක... මෙහෙම දිගටෝම ගියෝතින්.

 

ඇයි කියන්නෙ ඉතින් එක ගහක් හිටවන වේගෙට දාහෙන් වැඩි වේගෙකින් ගස් කැපෙනවා, කැලෑ එළිපෙහෙළි වෙනවා, වැව් පොකුණු ගොඩ කරනවා නෙව. ඇහැව්වොත්... සංවර්ධනයයි කියලත් කියවෙනවා නේ. කොහොම උනත් එන්න එන්නම ගිරීස්මෙ නම් වැඩිවෙනව. හෙවනකට තියා බෙහෙතකටවත් ගහක් හොයාගන්න අමාරුයි කොළඹ රටේ. නැතුවමත් නෙමේ; ඒත් මේ ලඟ කාලයකදී හිටවපුවා නෙවෙයි නෙව ඒවා උනත්.

 

ඒ තියා ගහක් හිටවන එකෙන් ඇති පලප්‍රයෝජනේ, තමන්ට ඇති වාසිය මොකක්ද කියල නෙ හිතන්නෙ... දැන් වැඩිහරියක් උදවිය. ඒකෙත් අත්තක් නැත්තේම නෑ. මොකද ගහක් හිටෙව්වාය කියල සල්ලියක්, ගතමනාවක් හම්බුවෙන එක්ක යෑ. ඒ ඇරත් රූස්සට හැදෙන ගහක් හිටවලා ඒකෙන් කවදා ලී කෑල්ලක්, ගස් ගෙඩියක් ගන්නය කියලද?.

 

  ..... ඔහොම කියාගෙන යන සෑඩ් ස්ටෝරියක් කියන්ට නෙවේ හැදුවේ.

 

කවද කොයි කාලෙත්, අප්පච්චි මයින්ඩ කියන්නා සේ ඩාම් ඩූම් සිදුවීම් වෙනව. ඉස්සර/ පැරණි සමාජය හොඳමද ?; දැන් ඉන්න තරුණ සමාජය නරකම ද?. හැමදාම තරුණ සමාජය අන්තිම නරක උනානම්, හෙටක් ගැන කතා කරන්න අදක් ඉතිරි වෙලා නෑ... නෙ?.

 

ඒ හන්ද මේ වගේ කවි, ගීත ආදී සෞන්දර්යාත්මක නිර්මාණ යෞවනයට/ තාරුණ්‍යයට අහන්න - විඳින්න වැඩි වැඩියෙන් සැලසෙනවා නම්. සලස්වනවා නම්...